Fleur verloor haar zusje door een verkeersongeval
Fleur van der Bij (41) is journalist en schrijver. Begin 2018 publiceerde zij haar eerste boek: ‘De Nijl in mij’. In januari 2019 volgde ook haar tweede boek: ‘Verkeersslachtoffer 22/10. Op zoek naar de man die mijn zusje doodreed. Beide boeken gaan over het verdriet om haar zusje, die in 1996 door een verkeersongeval om het leven kwam.
Op 22 oktober 1996 fietst Ylse, het jongere zusje van Fleur, met haar vader naar school. Wanneer de bestuurder van een auto vanuit het niets naar links rijdt, wordt haar vader geraakt en Ylse geschept. Ylse klapt op de motorkap en belandt daarna in de sloot. Ze raakt onderkoeld en het duurt lang voor de ambulance komt. Ylse overleeft het ongeval niet en overlijdt diezelfde middag in het ziekenhuis.
Mensen dachten dat wij een tweeling waren
Toen Ylse overleed was Fleur vijftien. Ze heeft het verdriet om haar zusje heel lang niet kunnen verwerken: “Er was geen steun en er was zelfs sprake van onbegrip. Toen het gebeurde ontstond er een kloof tussen mij en mijn leeftijdsgenoten. Het was een heel eenzame tijd in mijn leven. Ik kreeg het gevoel dat de dood van mijn zusje niets met mij te maken had. Ik mocht niet huilen en moest alleen maar flink zijn. Terwijl Ylse en ik zo ontzettend close waren. We leken zelfs op elkaar: mensen dachten dat we een tweeling waren. Het had veel verschil kunnen maken als er toen een lotgenotenorganisatie bestond: een plek waar mensen die een verkeersongeval hebben meegemaakt samen komen.’’
“Er was geen steun en er was zelfs sprake van onbegrip."
De Nijl in mij
Bijna twintig jaar na het ongeval gaat Fleur op reis door Afrika voor het schrijven van haar eerste boek. Ze reist dwars door het onrustige Soedan en Ethiopië. Ze begon het project met als doel de raadsels rondom de dood van een Nederlandse ontdekkingsreiziger te onderzoeken. Haar reis blijkt uiteindelijk een reis door haar verleden en de start van haar traumaverwerking: “Je had de reis door Afrika en de reis dwars door al mijn herinneringen. Op mijn reis verbleef ik in het gezin van mijn gids. Ik kon heel goed met de zus van mijn gids opschieten. Zij had een broer verloren en ik een zusje. Voor het eerst vertelde ik haar over mijn zusje. Er zijn geen woorden voor het verdriet. Niet in het Arabisch, niet in het Engels en niet in het Nederlands. De rivier de Nijl heb ik in de voetsporen van die ontdekkingsreiziger gevolgd. Maar alles wat deze ontdekkingsreis naar boven heeft gebracht over het overlijden van mijn zusje, dat is de Nijl in mij.”
Op zoek naar de man die Ylse doodreed
Als Fleur terugkomt van haar ontdekkingsreis kan ze haar verdriet niet langer wegdrukken. Haar onverwerkte trauma komt als een soort vulkaanuitbarsting naar boven en ze krijgt de diagnose: bipolaire stoornis. Ze is jarenlang in therapie geweest en na deze heftige jaren begon er blij Fleur een vraag te dringen: Wie was de man die mijn zusje doodreed?
‘’Ik wist nu eindelijk hoe dit mijn leven had beïnvloed, maar welke invloed had het op zijn leven? In 2017 ging ik naar hem op zoek. Ik heb mijn zoektocht en alles wat ik heb geleerd beschreven in mijn tweede boek: ‘Verkeersslachtoffers 22/10. Op zoek naar de man die mijn zusje doodreed’. De zoektocht was een manier om mijn eigen slachtofferschap te erkennen. Uiteindelijk heb ik alles wat met de dood van mijn zusje te maken heeft in de ogen gekeken en dit was voor mij ook nodig. Dit heeft me niet uit balans gebracht. Het heeft me juist sterker gemaakt.''
"De zoektocht was een manier om mijn eigen slachtofferschap te erkennen."
Schaduwverdriet
''Wat ik mij tijdens het schrijfproces van mijn tweede boek heb gerealiseerd, is hoe belangrijk speciale aandacht voor kinderen is die een dierbare verliezen door een verkeersongeval. In mijn boek heb ik dit ‘schaduwverdriet’ genoemd. Kinderen verliezen namelijk niet alleen een broertje of zusje. Waar bijna niemand bij stilstaat, is dat zij ook een beetje hun ouders verliezen. Het verdriet van ouders is namelijk zo groot, dat je als kind moeilijk een beroep op hen kunt doen. Ik vind het heel mooi dat Fonds Slachtofferhulp nu samen met de Rijksuniversiteit Groningen en de Universiteit Utrecht een speciale rouwtherapie ontwikkelt voor kinderen die een dierbare verliezen door een verkeersongeval.’’
Vaste grond onder mijn voeten
‘’Het schrijven van mijn boeken heeft mij geholpen in mijn verwerkingsproces. Het heeft weer voor vaste grond onder mijn voeten gezorgd. Ik hoop dat ook anderen die een verkeersongeval meemaken of een dierbare verliezen door een verkeersongeval hierin steun en erkenning vinden.’’
Lees meer verhalen
Bekijk alle verhalen
Lees verder
Vertel ons wat je vindt van deze website