Hilda's leven veranderde door een medische fout

Na een rugoperatie kreeg Hilda ernstige buikpijn. Bij een controleafspraak voor haar rug, stuurde de arts haar direct naar de Spoedeisende Hulp

. Hier werden foto’s gemaakt van haar buik. Maar tot haar grote verbazing

werd Hilda weer naar huis gestuurd: ze kon een middeltje kopen tegen de klachten.

Hilda: “De pijn was er nog steeds, maar je vertrouwt erop dat ze in het ziekenhuis weten wat ze doen. Ik probeerde de pijn te negeren en heb ‘s avonds zelfs een wijntje gedronken met mijn dochter. Later bleek dat de foto’s toen nog niet beoordeeld waren en dat ik helemaal niet naar huis had mogen gaan.”

Lang wachten op operatie

Twee dagen later was de pijn niet meer te houden. Hilda ging voor alle zekerheid naar haar huisarts, die haar meteen naar de Spoedeisende Hulp stuurde.

Hilda: “Na zijn beroerte

rijdt Ron geen auto meer, dus ik reed zelf naar het ziekenhuis. Tijdens het wachten bij de Spoedeisende Hulp voelde ik iets knappen in mijn buik. Mijn buik werd helemaal warm: mijn darm was geknapt. De ontlasting

liep mijn buikholte in en uit mijn lijf, ik gilde het uit van de pijn.”

Hilda en Ron wonen op een prachtige plek op Texel. Ron: “Onze dochter woont hier ook met haar man en kind. En we hadden dit huis gekocht vlak voordat alles misging. We wilden lange wandelingen maken en genieten van de ontspannen sfeer van het eiland.”

Hilda: “Van die lange wandelingen komt het niet: ik heb er de energie niet voor. De ene dag is de andere niet. Soms lig ik in bed en kom ik dagen niet buiten, andere dagen kunnen we er heel even op uit. Maar het is altijd zuinig omgaan met de energie die er is.”

In gesprek

Ron: “Er zijn veel fouten gemaakt, dat is echt moeilijk om te accepteren. Als je slachtoffer bent van een misdaad, dan krijg je in de rechtbank spreekrecht. Dat is belangrijk, want je moet je zegje kunnen doen. Die kans kregen wij niet.”

Wel kreeg Hilda een schadevergoeding uitbetaald die een beetje voelde als een excuus. Ook werd het echtpaar vanuit het ziekenhuis in contact gebracht met een casemanager

van Fonds Slachtofferhulp.

Hilda: “Voor ons was dat heel belangrijk, want we stonden er niet meer alleen voor. De casemanager regelde verschillende dingen voor ons. En ze dacht met ons mee over hoe we zo goed mogelijk ons leven weer konden oppakken. Ook is ze met Ron teruggegaan naar de Spoedeisende Hulp waar het voor het eerst is misgegaan.”

Ron: “Dat heeft voor mij veel uitgemaakt. Toen de darm van Hilda knapte, hebben ze haar veel te lang laten liggen. Ik had zo veel last van boosheid die ik niet kwijt kon. Je niet serieus genomen voelen, is heel moeilijk om mee om te gaan.”

De casemanager regelde een gesprek met het hoofd van de Spoedeisende Hulp, wat veel boosheid bij Ron heeft weggehaald. Ron: “Je moet toch door, en dan is het belangrijk dat je je gehoord voelt.” Hilda vult aan: “Fouten kunnen niet worden teruggedraaid. We leven nog en we willen door.”

Ook mooie momenten

Toch waren er ook mooie momenten in die moeilijke tijd in het ziekenhuis. Hilda: “Ik houd heel erg van muziek. Toen ik op de intensive care lag, heeft een verpleegkundige speciaal voor mij gezongen. Dat deed hij zo mooi, en later kwamen twee dames nog hetzelfde doen.”

“En dat is het natuurlijk ook: er ging veel fout, maar niet iedereen is goed of fout. En daar probeer ik me aan vast te houden. Hopelijk kan ik binnenkort weer vast voedsel eten, zodat ik durf te eten met vrienden en familie.”

“We gaan af en toe naar het strandhuisje van mijn dochter. En we proberen op de goede dagen te genieten van de mooie omgeving waar we wonen. Zo maken we er wat van en proberen we wat er gebeurd is, achter ons te laten.”

* Om privacy-redenen is de foto van Hilda niet echt. Haar verhaal is dat wel.

Wil je zelf jouw verhaal delen op Slachtofferwijzer, anoniem of onder je eigen naam? Dit kan veel steun en herkenning geven aan lotgenoten en kan jou zelf ook helpen in je herstel. Lees meer over het delen van jouw verhaal op Slachtofferwijzer.