Myrthe werd overvallen en beroofd in haar eigen huis

“Het was 13 november 2015, de nacht van de Bataclan aanslagen. Ik kwam thuis na een leuke avond in de kroeg met vrienden in Amsterdam. Toen ik thuis het nieuws opende, was ik in shock door alles wat er aan de hand was in Parijs. Toch probeerde ik te gaan slapen. Ik was die avond alleen thuis, normaal zijn mijn twee huisgenoten er ook.”

Twee mannen met een bivakmuts

“Mijn slaap werd al snel onderbroken. Twee mannen met een bivakmuts waren mijn huis binnengedrongen en ze stonden naast mijn bed met een mes. Ze hebben mijn hele huis overhoop gehaald en zijn ze op zoek gegaan naar waardevolle spullen. Omdat ik met twee net afgestudeerde vriendinnen woonde lag er vrij weinig. Toch hebben ze een ring van mijn vinger afgetrokken, een laptop, mijn telefoon en wat andere spullen gevonden die voor mij en mijn huisgenoten waarde hadden. Ook hebben ze mijn pinpas afgenomen. Een van de overvallers ging met mijn pas geldpinnen, terwijl de andere overvaller scheldend naast mijn bed stond. Hij zou me wat aandoen als ik niet de juiste pincode zou geven. Ik was doodsbang dat ik niet de goede code gaf en dat er geen geld meer op mijn rekening stond.”

In shock

“Toen de overvallers vertrokken met mijn geld en spullen ben ik gelijk mijn kamer uitgerend. Ik was helemaal alleen en in shock. Ik liep verdwaasd rond door het huis dat niet meer als mijn huis voelde. Ik had geen idee hoe laat het was en wist niet wat ik moest doen. Ik kon ook niemand bellen, doordat de overvallers mijn telefoon hadden meegenomen. Toen ben ik in mijn pyjama naar buiten gegaan, op zoek naar hulp. Tijdens het wandelen besefte ik gelukkig dat een vriendin van me op de hoek van de straat woont. Ik heb bij haar aangebeld, zij heeft mij toen opgevangen en gelijk de politie gebeld. Ik heb gelijk aangifte gedaan en de straat werd (tijdelijk) afgezet voor het onderzoek. Het was een nachtmerrie.”

Steun uit mijn omgeving

“Na de overval ben ik heel erg liefdevol opgevangen door mensen uit mijn omgeving. Ik kon tijdelijk bij mijn lieve zus en haar zoontje in Amsterdam slapen, en kreeg veel steun van familie en vrienden. Bijzonder was ook dat ik een brief van burgemeester Van der Laan ontving waarin hij schreef dat hij de misdaden in zijn stad betreurde en dat hij me uitnodigde voor een wandeling. Ik kreeg er ook een bos bloemen bij. Ook vanuit Slachtofferhulp Nederland kreeg ik goede steun, ik had contact met een vast contactpersoon, hij hielp mij met alle liefde om de dagelijkse dingen weer te doen.”

Overlevingsstand

“Toch was deze eerste periode na de overval heel erg moeilijk. Ik stond in de overlevingsstand en deed maar wat, ik ging weer aan het werk en begon met studeren, maar was er met mijn gedachten totaal niet bij. Bovendien zag ik overal gevaren. Als ik uit eten ging en ergens een mes zag, dan herinnerde mij het gelijk aan de overal. De eerste periode kon ik ook alleen maar slapen met behulp van slaappillen. Ik leefde lang in een roes en deed maar wat, nabije contacten hield ik op afstand zodat ik maar zo min mogelijk hoefde te voelen. Het gevoel van je continu alleen voelen en niet weten wat je moet doen, dat gun ik niemand.”